Κυριακή 19 Αυγούστου 2012

Ρύζι με κονσέρβες

Υπάρχουν άνθρωποι που τις κονσέρβες δε θέλουν ούτε να τις βάζουν στην κουζίνα τους. Εγώ, πάλι, αφού είδα αυτό το βίντεο, τις μαζεύω λες και έρχεται το τέλος του κόσμου. 

Στα πρακτικά τώρα: γυρνάω σπίτι μετά από ολιγοήμερη απουσία και, φυσικά, στο ψυγείο δεν υπάρχει τίποτα αξιοποιήσιμο (εκτός αν βρω τρόπο να μαγειρέψω κοκα κόλα). Η ώρα περασμένη, τα σουπερμάρκετ κλειστά. Η λιγούρα, όμως, λιγούρα. Ανοίγω ντουλάπια, κοιτάω καλά τι έχω. Διαπιστώνω, επίσης, ότι κάποιες κονσέρβες κοντεύουν να λήξουν (όταν κοντεύουν να λήξουν και οι κονσέρβες, υπάρχει πρόβλημα). Ρύζι, τομάτες κονκασέ, καλαμπόκι... "ΟΚ", λέω μέσα μου, ας γκουγκλίσουμε! Ανακαλύπτω ότι υπάρχει κόσμος που μαγειρεύει την τομάτα με το ρύζι. Εμπνευσμένο από το Mexican Tomato Rice και την ένδεια της κουζίνας μου, έρχεται το "Ρύζι με κονσέρβες".

Θέλουμε:
  • 1 κούπα ρύζι (τόση μου είχε μείνει)
  • 1 κονσέρβα τομάτα (400 γρ.)
  • 1 μικρή κονσέρβα (150 γρ.) καλαμπόκι
  • 1/2 κονσέρβα luncheon meat (λάντσιον μιτ, μητ?, τεσπα, ζαμπονάκι ζβαν που λέγαμε μικροί)
  • 1 κυβάκι για ζωμό κοτόπουλο/ βοδινό/ λαχανικών, ό,τι υπάρχει πρόχειρο.
  • 1 κρεμμύδι (για κάποιο λόγο, πάντα υπάρχει στο σπίτι μου ένα τελευταίο κρεμμύδι)
  • 1 σκελίδα σκόρδο
  • 1 1/2 κούπα νερό
  • 1 κουταλάκι τσίλι
  • αλάτι (δεν έβαλα γιατί ήδη έχει ο κύβος), πιπέρι
  • καλαμποκέλαιο (2-3 κουταλιές)
Πώς το κάνουμε:
  1. Κόβουμε σε κυβάκια ό,τι κόβεται (κρεμμύδι, luncheon meat). 
  2. Σε μέτρια φωτιά ζεσταίνουμε το λάδι. Ρίχνουμε το ρύζι και ανακατεύουμε (σωτάρουμε?) μέχρι να πάρει χρώμα (μιας κι εμείς φέτος δεν πήραμε).
  3. Ρίχνουμε σκόρδο και κρεμμύδι και σωτάρουμε μέχρι να μαλακώσει λίγο το κρεμμύδι.
  4. Προσθέτουμε την τομάτα, το νερό, τον κύβο (ή κάποιο αντίστοιχο παρασκεύασμα), το τσίλι, τα αλατοπίπερα. Ανακατεύουμε λίγο και σκεπάζουμε. Κατεβάζουμε τη φωτιά στο ελάχιστο κι αφήνουμε για κανένα 10λεπτο.
  5. Μετά από το 10 λεπτο, προσθέτουμε το καλαμπόκι και το λαντσιον μητ.
  6. Ξανασκεπάζουμε και αφήνουμε να μαγειρευτεί (ανακατεύουμε πού και πού) μέχρι να γίνει το ρύζι.

Ορίστε, φά'το!

Λίγα πραγματάκια ακόμα: Το ρύζι με τομάτα (χωρίς το κρεατικό) είναι πολύ ωραίο συνοδευτικό. Εγώ, έβαλα το luncheon meat 1ον, επειδή το είχα και 2ον, επειδή ήθελα κάτι για να με πιάσει (κυρίως πιάτο που λέμε). 
Η ποσότητα αυτή βγάζει 2-3 μερίδες.

Πέμπτη 9 Αυγούστου 2012

Jemima's witness

"-Y'all folks want some pancakes?
-See that's the worst we got, is, ah, Jemima witnesses.
"
Family Guy s01e01 "Death has a shadow"


Το ομολογώ. Είμαι κι εγώ μέλος της αίρεσης της Aunt Jemima (αν δεν την ξέρεις, τσέκαρε τη wikipedia - αν δεν το έχεις ήδη κάνει). Λατρεύω τα pancakes. Αν δεν ήμουνα τεμπελάκος θα τα έτρωγα κάθε μα κάθε πρωί (μεσημέρι, απόγευμα και βράδυ) της ζωής μου. Ήταν το πρώτο φαγητό (γλυκό, παρασκεύασμα, πες το όπως θες) που θέλησα να μάθω να φτιάχνω όταν πήγα να μείνω μόνος μου. Και είναι πραγματικά τόσο απλό! Η μαμά μου (που είχε ζήσει χρόνια στην Αμερική) ποτέ δεν έμαθε να φτιάχνει pancakes from scratch, μιας και πάντα είχε πρόχειρο κάποιο έτοιμο μείγμα (που btw δεν είμαι ΚΑΘΟΛΟΥ εναντίον). Εδώ, δυστυχώς, δε βρίσκουμε κάτι τέτοιο εύκολα, οπότε είπα να ψάξω στο νετ και να βρω την πιο απλή συνταγή για το αγαπημένο μου πρωινό. Για να δούμε:

Για τα βασικά υλικά παίζω με το σύστημα 1-1-1
  • 1 κούπα αλεύρι (για όλες τις χρήσεις)
  • 1 κούπα (ίσως και λίγο λιγότερο) γάλα
  • 1 αβγό 
Τα υπόλοιπα υλικά
  • 2 κουταλιές της σούπας καλαμποκέλαιο (ή ότιδήποτε λάδι, ή λιωμένο βούτυρο/μαργαρίνη, ένα υγρό λίπος τέλος πάντων!)
  • 2 κουταλιές της σούπας ζάχαρη
  • 2 κουταλάκια του γλυκού μπέκιν
  • Μια μικρή πρέζα αλάτι
  • Αν έχεις ρίξε και μισή - μια βανίλια, κακό δεν κάνει.
Για το τηγάνισμα: Μαργαρίνη.-

Ετοιμασία:
Αν όλα πάνε καλά σε κανένα τεταρτάκι θα τρως. Αν το κάνεις όπως εγώ υπολόγιζε καμιά ώρα.
  1. Ανακατεύουμε χωριστά τα υγρά και τα στεγνά υλικά. Δηλαδή: σ' ένα μεγάλο μπολ/ τάπερ/ κατσαρόλα / ό,τι έχεις τέλος πάντων το αλεύρι με το μπέκιν, τη ζάχαρη και το αλάτι. Εδώ να πω ότι οι τηγανίτες γίνονται σούπερ αφράτες αν κοσκινίσουμε πρώτα το αλεύρι.
  2. Σ' ένα άλλο δοχείο (συνήθως το κάνω στη μεζούρα που έχω μετρήσει το γάλα) βάζουμε όλα τα υγρά υλικά: γάλα, αβγό, λίπος και τα χτυπάμε.
  3. Ανακατεύουμε τα στεγνά με τα υγρά υλικά. Θα γίνει ένας παχύρευστος χυλός. Εννοείται πως αν είναι πολύ αραιός ή πολύ πηχτός προσθέτουμε αλεύρι ή γάλα για να έρθει στα ίσια του.
Είμαστε έτοιμοι για το τηγάνισμα. Παίρνουμε βαθιά ανάσα, ανάβουμε τσιγάρο και πάμε:
  1. Βάζουμε το τηγάνι σε μέτρια φωτιά (την οποία στην πορεία χαμηλώνουμε λιγάκι).
  2. Έχουμε ήδη ρίξει στο χυλό την κουτάλα που σερβίρουμε τις σούπες.
  3. Ρίχνουμε μια γενναία δόση (μισή με μία κουταλιά της σούπας) μαργαρίνη. Μπορείς να βάλεις καλαμποκέλαιο ή το αγαπημένο σου ελαιόλαδο, αλλά δε θα είναι το ίδιο. Believe me. 
  4. Όταν λιώσει η μαργαρίνη ρίχνουμε μια δόση από το χύλο (κάτι λιγότερο από μια κουτάλα είναι ό,τι πρέπει) στο τηγάνι.
  5. Οταν αρχίζουν να σχηματίζονται φουσκάλες στην επιφάνεια της τηγανίτας, σημαίνει ότι ήρθε η ώρα να τη γυρίσουμε.
  6. Κοιτάμε να γίνει κι από την άλλη πλευρά (προσοχή να μην καεί!) και βάζουμε την τηγανίτα στο πιάτο.
  7. Ρίχνουμε άλλη μια κουταλιά μαργαρίνη κι επαναλαμβάνουμε μέχρι να μας τελειώσει ο χυλός. Εδώ να πω πως η 1η τηγανίτα μπορεί να είναι αποτυχία, αλλά είναι δοκιμαστική, έτσι κι αλλιώς. Με την επανάληψη θα καταλάβεις πως πάει το πράγμα. Επειδή η θερμοκρασία του τηγανιού αυξάνεται με την ώρα, εγώ χαμηλώνω στην πορεία την κουζίνα για να μην κάψω τις επόμενες τηγανίτες.
Άλλα μικρά μυστικά:
  • Θα μπεις στον πειρασμό να πατικώσεις με τη σπάτουλα τις τηγανίτες "για να ψηθούν πιο γρήγορα". Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να τις κατσιάσεις. Άρα, ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ.
  • Λένε ότι (παρόλο που κάθε φωτογραφία σε οδηγούς μαγειρικής δείχνει το αντίθετο) δεν πρέπει να στοιβάζονται οι τηγανίτες η μία πάνω στην άλλη. Άρα, αν έχεις μεγάλο πιάτο προσπάθησε να το αποφύγεις.
  • Δε χρειάζεσαι μίξερ, το μείγμα ανακατεύεται άνετα και με αυτό-που-χτυπάμε-τα-αυγά. 

Βγάζει 5-6 τηγανίτες, αρκετές για 2 άτομα. Εγώ, επειδή είμαι γουρούνι, τις τρώω όλες μόνος μου.

Όσο πιο ζεστές οι τηγανίτες στο πιάτο, τόσο το καλύτερο. Σερβίρουμε με μια γενναία δόση μαργαρίνης ή βούτυρου (αν είσαι πολύ τολμηρός/η) και με άφθονο maple ή pancake syrup (με γεύση maple). Εδώ να πω κάτι για το maple syrup: ξέρω ότι δε θα βρεις εύκολα. Οπότε βάλε ότι έχεις: πραλίνα, μέλι, μαρμελάδα της γιαγιάς σου, του supermarket. Θα φας καλά, αλλά πίστεψέ με: ΔΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ.
2 λογάκια για το σιρόπι

Το σιρόπι για τηγανίτες (pancake syrup) είναι αυτό που βλέπεις στη φωτογραφία. Είναι η πιο φτηνή και καθημερινή λύση στην Αμερική. Είναι σιρόπι όπως όλα τα χημικά σιρόπια που παίρνουμε με γεύση maple (σφενδάμι το λέμε στα ελληνικά). Είναι παχύρευστο και ό,τι πρέπει για τις τηγανίτες σου.
Από την άλλη το πραγματικό maple syrup θα το βρεις σε κάτι τέτοια μπουκαλάκια:
Είναι πιο υγρό και αρκετά πιο ακριβό. Κάτι που μάλλον δεν ήξερες: το παραπάνω φυλλαράκι είναι το φύλλο του σφενδαμιού και είναι αυτό που απεικονίζεται στη σημαία του Καναδά.

Στην Ελλάδα αν καταφέρεις να βρεις σιρόπι θα είναι το καθαρό σιρόπι σφενδάμου και θα το βρεις σε καταστήματα με είδη υγιεινής (διατροφής, ντε) γιατί για κάποιο λόγο κάνει καλό. Ετοιμάσου, όμως, να τα σκάσεις ΧΟΝΤΡΑ. Σε γνωστό ντελικατεσεν-ο-μπακάλικο του κέντρου της Αθήνας είχα βρει και pancake syrup (της μάρκας της αρχηγού της αίρεσης) ένα φεγγάρι. Η τιμή του, όμως, ήταν αρκετά υψηλη (ανάλογη με του ατόφιου σιροπιού). Οπότε, αντί να δώσεις 7,5 ευρώ για κάτι που κάνει 2 δολάρια, καλύτερα προτίμησε να δώσεις 9 για το real thing. Όχι επειδή είναι ατόφιο και πιο υγιεινό, απλά για να μη νιώθεις ότι σου πιάνουν τον κώλο. Όποιος έχει βρει κάπου στην Αθήνα pancake syrup σε λογικές τιμές μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου. Θα γίνει ο ήρωάς μου.

κάθε αρχή και βρόμικη

Όταν ακούς για άντρες στην κουζίνα φαντάζεσαι κάτι σαν αυτό
ή έστω κάτι πιο χαριτωμένο
σαν αυτό ας πούμε. Ε, στο dirty cooking παίρνεις, τελικά, αυτό:
Κι αν σου αρέσει (που -πίστεψέ με- θα σου αρέσει).